ช่วงนี้หลายคนกำลังให้ความสนใจเกี่ยวกับโรคฝีดาษลิง และหลายคนก็มีความวิตกกังวลเป็นอย่างมาก จึงมีความรู้เกี่ยวกับโรคฝีดาษลิงมาให้ทุกคนได้อ่านเพื่อจะได้เตรียมตัวรับมือ โดยที่ไม่ตื่นตระหนกจนเกินไป
โดยโรคฝีดาษลิง (Monkeypox) เป็นโรคติดเชื้อที่อาการไม่รุนแรง เกิดจากเชื้อไวรัสกลุ่ม Orthopoxvirus ซึ่งเป็นกลุ่มเดียวกับเชื้อไวรัสโรคฝีดาษหรือโรคไข้ทรพิษ ส่วนใหญ่พบในหลายพื้นที่ของแอฟริกากลางและแอฟริกาตะวันตก เป็นโรคที่ไม่ร้ายแรงและมีความเสี่ยงในการติดเชื้อต่ำ แต่มักพบในเด็กเล็กเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นพ่อแม่ผู้ปกครองจึงต้องหมั่นสังเกตและดูแลบุตรหลานให้ดี ซึ่งโรคฝีดาษลิงเมื่อรับเชื้อแล้วจะมีระยะฟักตัวอยู่ที่ประมาณ 5 – 20 วัน หากสัมผัสเชื้อมากจะแสดงอาการได้เร็ว แต่หากสัมผัสเชื้อไม่มากอาการแสดงจะอยู่ที่ประมาณ 3 สัปดาห์ โดยอาการเริ่มแรกที่สังเกตได้ชัดเจนคือ มีไข้ หนาวสั่น ปวดเมื่อยตามตัว ปวดหลัง ปวดกระบอกตา ปวดกล้ามเนื้อ เจ็บคอ อ่อนเพลีย หลังจากนั้นประมาณ 4 – 5 วันจะมีผื่นจำนวนมากขึ้นบริเวณแขน ขา ลำตัว ใบหน้า โดยลักษณะผื่นช่วงแรกจะเป็นผื่นแดงหรือปื้นนูนแดง จากนั้นจะเป็นตุ่มน้ำใสขนาดใหญ่ ซึ่งความรุนแรงของผู้ป่วยแต่ละคนจะขึ้นอยู่กับปริมาณเชื้อที่ได้รับ แต่ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต

และเมื่อเป็นโรคฝีดาษลิงแล้วสิ่งที่ต้องระวัง คือ ควรแยกตัวออกจากบุคคลอื่นทันที แยกห้องนอน แยกห้องน้ำ แยกของใช้ ห้ามสัมผัสใกล้ชิดกับผู้อื่นโดยเด็ดขาด ที่สำคัญคือห้ามแคะ แกะ เกาผื่นหรือตุ่ม เพื่อป้องกันการเกิดแผลเป็นที่ทำให้สูญเสียความมั่นใจได้ ทั้งนี้การปฏิบัติตัวเพื่อให้ห่างไกลจากโรคฝีดาษลิง คือ หลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรงกับเลือด สารคัดหลั่ง และตุ่มหนองของสัตว์ ทานเนื้อสัตว์ปรุงสุก หมั่นล้างมือบ่อย ๆ ด้วยแอลกอฮอล์ 70% ขึ้นไป ไม่ควรทานเนื้อสัตว์ป่าหรือนำสัตว์ป่ามาเลี้ยง และสวมหน้ากากอนามัย เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อผ่านละอองฝอยขนาดใหญ่