เมี่ยงตาสวด ได้รับการคัดเลือกจากกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ให้เป็นเมนู 1 จังหวัด 1 เมนู เชิดชูอาหารถิ่น ปี 2566 ที่มีการประกาศไปเมื่อวันที่ 29 ส.ค. 2566 ภายใต้โครงการส่งเสริมและพัฒนายกระดับอาหารถิ่น สู่มรดกทางวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ความเป็นไทย (Thailand Best Local Food) "รสชาติ...ที่หายไป The Lost Taste" ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566 ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ของอาหารไทย อาหารท้องถิ่น ที่มีความสัมพันธ์กับวิถีชีวิตคนไทย รวมถึงการรวบรวมและเผยแพร่ข้อมูลสารสนเทศ รวมทั้งเสนอสาระความรู้เกี่ยวกับอาหารไทย และอาหารท้องถิ่น ต่อยอดสมุนไพรไทย สรรพคุณทางเลือกและส่งต่อเป็นภูมิปัญญาที่มีการสืบทอดรุ่นสู่รุ่น อีกทั้งเป็นการส่งเสริมศักยภาพของเครือข่ายวัฒนธรรมในการบริหารจัดการงานวัฒนธรรมอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมท้องถิ่นนั้น

โดยเมี่ยงตาสวด หรือ ชาวไทแสก เรียกอีกชื่อว่า เมี่ยงตาเหลือก เป็นเมนูอาหาร ที่ประกอบด้วยพืชผักสมุนไพรในท้องถิ่นนับ 10 ชนิด ที่นิยมนำมารับประทานเป็นอาหารว่างเมื่อมีโอกาสพบปะสังสรรค์กันของชาวไทยแสก โดยเฉพาะเมื่อมีพิธีไหว้บรรพบุรุษโองมู่ ณ ศาลสักการะประจำหมู่บ้านอาจสามารถในทุกปี ซึ่งนอกจากจะมีรสชาตที่อร่อยแล้ว ยังมีสรรพคุณทางยา ช่วยลดอาการท้องอืดท้องเฟ้อ ลดความเสี่ยงของเชื้อโควิด-19 เพราะมีพืชสมุนไพร อาทิเช่น ตะไคร้ หอมแดง พริกสด มะเขือเทศ ลูกมะเดื่อ ผลมะเฟื่อง ผลอ่อนกล้วยตานี แคปหมู เส้นขนมจีน และใบชะพลู และที่ขาดไม่ได้คือน้ำปลาร้าสูตรเด็ดเฉพาะของชาวไทยแสก ที่นำปลาที่หาได้จากแม่น้ำโขงมาทำปลาร้า มีการคลุกเคล้าเคี่ยวกับน้ำตาลปี๊บและน้ำตาลจนข้น ทำให้แทบไม่มีกลิ่นเหม็นของปลาร้า ก่อนจะนำมาปรุงด้วยพริกป่นและข้าวคั่ว ทำเป็นน้ำจิ้มราดกับเครื่องเคียงต่างๆ ที่นำมาห่อด้วยใบชะพลู ก่อนรับประทาน และด้วยจำนวนปริมาณเครื่องเคียงที่ค่อนข้างเยอะ ต้องรับประทานคำใหญ่ ทำให้เวลากินต้องอ้าปากกว้าง ม่านตาขยายกว้าง จึงเป็นที่มาของชื่อ เมี่ยงตาสวด หรือเมี่ยงตาเหลือก